مالکیت فکری به طور کلی یعنی مالکیت ناشی از فعالیت ها و تراوش های فکری در زمینه های صنعتی و تجاری، علمی، ادبی و هنری. کشورها، برای حمایت از مالکیت فکری، دو دلیل مهم دارند؛ یکی، دادن وجهه قانونی به حقوق مادی (اقتصادی) و معنوی پدیدآورندگان در مورد آثارشان و حقوق جامعه در دست یابی به آن آثار. دوم، بالا بردن زمینه خلاقیت و پخش و انتشار نتایج حاصل از آن و حمایت از تجارتی منصفانه که می تواند به توسعه اجتماعی و اقتصادی [و فرهنگی] کمک نماید. مالکیت فکری خود، به دو شاخه عمده تقسیم می شود که عبارتند از: 1- مالکیت صنعتی؛ که اختراعات، طرح های صنعتی، علائم و نام های تجاری، مدارهای یکپارچه، نشان های مبدا جغرافیایی را در برمی گیرد. 2- مالکیت ادبی و هنری (حق مولف = کپی رایت)؛ که آثار ادبی همچون: رمان، شعر، فیلم، نمایش، آثار موسیقی، آثار هنری همچون: طراحی، نقاشی، عکاسی و مجسمه سازی و طرح ها (نقشه های) معماری را شامل می شود. و حقوق مرتبط با این نوع مالکیت شامل اجراهایی که توسط هنرمندان صورت می گیرد، تولیدات ضبط کنندگان صدا و پخش کنندگان عمومی برنامه های رادیویی و تلویزیونی.